Dünya Haqqinda "Berlin zorlanmasi: İkinci Dünya Müharibəsi 1-ci hissə"
Dünya Haqqinda "Berlin zorlanmasi: İkinci Dünya Müharibəsi 2-ci hissə"
Dünya Haqqinda "Berlin zorlanmasi: İkinci Dünya Müharibəsi 3-cü hissə"



       findsocials.com


 




 
1-ci hissə
 
Rusiya'da fövqəladə bir kitab nəşr edilib. Bu sovet zabiti Vladimir Gelfand'ın İkinci Dünya və ya rusların Böyük Vətən Müharibəsi adlandırdıqları illərdə qeydini apardığı gündəlikdir.
- Rusiya'da bəziləri əmindirlər ki, keçmişə tənqidi yanaşma yersizdir. Üstəlik bu müharibədə 27 milyon sovet vətəndaşı həlak olmuşdur. Lakin bir başqaları hesab edirlər ki, əksinə indiki və gələcək nəsillər müharibənin iztirabları haqqında bər-bəzəksiz, necə olunsa elə bilmək haqqına malikdirlər.
- BBC müxbiri Lucy Ash də, dünya müharibəsinin çox az tanış səhnələrinə səyahət etməyə cəhd göstərib. BBC xəbərdarlıq edib ki, bu məqalədə təsvir olunan bəzi hadisələr uşaqların eşitməsi üçün münasib sayılmaya bilər. Berlin şəhərinin ucqarındakı Treptou parkında axşamın toranlığı başlanıb. Mən qürub üfüqünün fonunda xilaskar əsgərə qoyulmuş abidəyə baxıram - yazır Ash.
- Qırılmış svastikanın üstündə qərar tutan 12 metrlik əsgərin bir əlində qılınc, o, biri əlində balaca alman qızı var. Burada 1945-ci ilin 16 aprelindən, mayın 2-dək Berlin uğrunda döyüşdə həlak olmuş 80 min əsgərdən 5 mini dəfn edilib. Abidənin üstündəki yazılardan birində iddia olunur ki, sovet adamları Avropa sivilizasiyasını faşizmdən azad ediblər. Lakin, Almaniya'dakı bəzi insanlar üçün bu abidə tamam başqa xatirələrin simvoludur.
- Sovet əsgərləri Berlinə gedən döyüş yollarında saysız-hesabsız qadın zorlayıblar. Hərçənd bu barədə danışmağı nə şərqi, nə də qərbi Almaniya'da xoşlamırdılar. Elə Rusiya'da da artıq bu barədə heç kəs danışmır.
- Üstəlik Rusiya KİV-ləri sovet əsgərlərinin qadınları zorlaması barədə əhvalatları Qərbin qərəzli uydurması adlandırılar. Amma indi bütün bunlar sovet zabitinin yazdığı gündəlik kitab halında hasilə gəlib.
- Ukrayna'dan olan gənc yəhudi leytenant Vladimir Gelfand gündəliyindəki qeydləri 1941-ci ildən 1945-ci ilədək aparıb. Həmin vaxtlar sovet ordusunda gündəlik tutmaq qadağası olsa da o, şahidi olduğu hadisələri və insanları inanılmaz səmimiyyətlə qələmə alıb. Gündəliyi atasının vəfatından sonra onun kağızlarını qaydaya salan oğlu Vitali aşkar edib. Bundan sonra, onu internetə yükləyiblər.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


2-ci hissə
 
- Gündəliyi atasını Vladimir Gelfand'ın vəfatından sonra onun kağızlarını qaydaya salan oğlu Vitali aşkar edib. Bundan sonra, onu internetə yükləyiblər və indi bu gündəlik kitab şəklində Rusiya'da ilk dəfə olaraq nəşr edilib. Gündəliyin iki ixtisarlı variantı artıq Almaniya'da və İsveç'də çap olunub.
- Orada nizami qoşunlarda hərc-mərclikdən, kasad əsgər rasionlarından, bitli yataqlardan, ara-sıra üzə çıxan antisemitizmdən və bir an belə ara verməyən oğurluqlardan bəhs edilir. Zabit yazırdı ki, əsgərlər hətta bir-birinin çəkmələrini oğurlayırdılar. 1945-ci ilin fevralında Gelfand'ın xidmət etdiyi hərbi hissə Oder çayının yaxınlığında düşərgələnibmiş. O, döyüş yoldaşlarının alman qadın batalyonunu əsir götürdüklərini xatırlayır.
- Valdimir Gelfand yazır ki, döyüşlərdə öldürülmüş ərlərinin qisasını alanlardan ibarət bu qadın batalyonun başına nə gəldiyini bilmir. Lakin yazır ki, onların hamısını amansızlıqla edam etmək lazım idi. Gelfandın ən diqqətəlayiq hekayətlərindən biri də, 1945-ci ilin aprelin 25-də yazılıb.
- Bu zaman o, artıq Berlində idi və həyatında ilk dəfə velosiped sürmüşdü. Velosipedlə keçərkən bir qrup qadının ağır çamadanlar daşıdığını görən Gelfand onlara yaxınlaşıb hara getdiklərini soruşmuşdur.
- Qadınlar ona demişdilər ki, sovetlərin avanqard dəstəsi şəhərə girərkən rus əsgərləri onların evlərinə soxulublar və burada bir bakirə qızı iyirmiyədək əsgər və zabit zorlayıb. Ana danışırmış ki, qızını onun gözləri qarşısında zorlayıblar. Sonra qədflətən qız Gelfandın üstünə atılmış: "Sən burda qal. Mənimlə nə istəyirsən, edə bilərsən. Amma təkcə sən" - deyirdi qız.
- Ash yazır ki, almanlar sovet ərazisinin 4 illik işğalı zamanı ən dəhşətli cinayətləri törətmişdilər. Vladimir Gelfand sovet torpağı azad edildikcə bu cinayətlər barədə danışılanları eşidirdi. Gelfandın oğlu deyir ki, atası almanların törətdiyi ağlasığmaz vəhşiliklərdən danışarmış. O, deyərmiş ki, kəndləri işğal edən alman əsgərlər yerli əhalini, xüsusən də yəhudiləri qırırdılar, hətta bir, iki yaşlı körpələrə də rəhm etmirdilər.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


3-cü hissə
 
- Gelfand'ın oğlu deyir ki, atası almanların törətdiyi ağlasığmaz vəhşiliklərdən danışarmış. O, deyərmiş ki kəndləri işğal edən alman əsgərlər yerli əhalini, xüsusən də yəhudiləri qırırdılar. Hətta bir, iki yaşlı körpələrə də rəhm etmirdilər. Nasizmin ideoloqları belə hesab edirdilər ki, Vermaxt hərbi qoşunların ən yaxşı təşkil olunmuş qüvvəsidir və onun əsgərləri heç vaxt "aşağı irqin" qadınları ilə cinsi əlaqəyə girəcək qədər alçalmamalıdırlar. Lakin reallıqda bu qadağa pozulurdu.
- Alim Oleq Bludnitski'nin dediyinə görə alman komandanlığı əsgərlər arasında zöhrəvi xəstəliklərin yayılmasından o, qədər narahat olmuşdu ki, hətta işğal edilmiş ərazilərdə ordu üçün fahişəxanalar şəbəkəsi yaradılırdı.
- Alman əsgərlərin rus qadınlarla necə rəftar etdikləri barədə şəhadətlər yoxdur çünki, onların seksual köləsinə çevrilən qadınlar sadəcə olaraq fiziki mənada məhv olurdular. BBC müxbiri Ash yazır ki, Berlin'dəki Almaniya-Rusiya muzeyinin direktoru Jorge Morre ona bir neçə dəhşət saçan fotolar göstərib.
- "Muzeydəki həmkarlarımız belə fotoları sərgiləməyin düzgün olub-olmadığı barədə daim münahisə edirlər. Amma bu muzeydir. Biz burada müharibədən danışmırıq, onu göstəririk" - deyib direktor. Qırmızı ordu "faşist canavarının yuvasına", yəni Berlinə daxil olanda, artıq divarlardan plakatlar asılmışdı: "Əsgər, sən alman torpağındasan. Qisas saatı gəlib".
- Berlin üzərinə Baltik sahili boyunca yürüş edən 19-cu ordunun siyasi şöbəsinin qənaətinə görə əsl sovet əsgərinin nifrəti o, qədər güclü idi ki, onun üçün hər hansı bir alman qadınla əlaqə ikrah doğurardı. Lakin, bu dəfə də əsgərlər sübut etmişdilər ki, onların ideoloqları ciddi yanılırdılar.
- 2002-ci ildə çapdan çıxmış "Berlin: İflas" kitabı üzərində işləyərkən tarixçi Anthony Beevor, Rusiya dövlət arxivində Almaniya ərazisində seksual zülmükarlığın epidemiyası barədə hesabatla tanış olub. Belə hesabatlar 1944-cü ilin axırlarından XDİK-in sədri Lavrenti Beriya'ya göndərilirdi.
- "Bu hesabatları Stalinə verirdilər, - deyir Beevor, - Bu vərəqlərin kənarındakı qeydlərə görə hesabatların oxunub-oxunmadığını bilmək olur.

     

© Dünya Haqqinda   

   

  

  

  

 

 

 

 

Часть 1
 
Необычная книга издана в России. Это дневник, который советский офицер Владимир Гельфанд вел в годы того, что он называл Второй мировой или Великой Отечественной войной.
- Некоторые в России убеждены, что критическое отношение к прошлому неверно. Кроме того, 27 миллионов советских граждан были убиты на войне. Однако другие считают, что нынешнее и будущие поколения имеют право знать о страданиях войны без каких-либо различий.
- Корреспондент Би-би-си Люси Эш также пыталась путешествовать по менее знакомым сценам Второй мировой войны. Би-би-си предупреждает, что некоторые из событий, описанных в этой статье, могут не подходить для того, чтобы дети слышали. Рассвет вечера начался в парке Трептов недалеко от Берлина. Я смотрю на памятник воину-освободителю на фоне закатного горизонта, - пишет Эш.
«У солдата высотой 12 метров, стоящего на сломанном мече, в одной руке меч, а в одной - маленькая немецкая девочка. Пять тысяч из 80000 солдат, погибших в битве за Берлин с 16 апреля 1945 года по 2 мая, были похоронены здесь. Одна из надписей на памятнике утверждает, что советские люди освободили европейскую цивилизацию от фашизма. Однако для некоторых людей в Германии этот памятник является символом другой памяти.
- Советские солдаты изнасиловали бесчисленное количество женщин по дороге в Берлин. Хотя ни Восточной, ни Западной Германии никогда не нравилось об этом говорить. В России никто больше не говорит об этом.
- Более того, российские СМИ сообщают, что изнасилование советскими солдатами немецких женщин называют - предрассудки Запада. Но теперь все это стало ежедневной книгой, написанной советским офицером.
- Молодой еврейский лейтенант Владимир Гельфанд из Украины вел записи в дневниках с 1941 по 1945 годы. Хотя в советской армии было запретом вести записи в дневниках, он смог запечатлеть события, свидетелями которых он был, и людей с невероятной искренностью. Его дневник был обнаружен его сыном Виталием, который оформлял его документы после смерти отца. После этого дневник был загружен онлайн.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


Часть 2
 
- Дневник открыл его сын Виталий, который оформлял документы после смерти отца. После этого он был загружен онлайн и теперь является первой книгой, опубликованной в России как дневник. Две специальные версии дневника уже были ранее опубликованы в Германии и Швеции.
- На регулярные войска совершается множество набегов, плохой солдатский рацион, битые койки, неустойчивый антисемитизм и постоянные кражи со взломом. Офицер писал, что солдаты даже крали сапоги друг у друга. В феврале 1945 года воинская часть Гельфанда расположилась лагерем у реки Одер. Он помнит, что его товарищи захватили немецкий женский батальон.
- Владимир Гельфанд пишет, что эти женщины, которые мстили за убитых в бою мужей, но он не знает, что случилось с батальоном. Но он пишет, что все они должны были быть безжалостно казнены. Одна из самых замечательных историй Гельфанда была написана 25 апреля 1945 года.
- В то время он уже был в Берлине и впервые в жизни катался на велосипеде. Увидев группу женщин с тяжелыми чемоданами во время езды на велосипеде, Гельфанд подошел к ним и спросил, куда они идут.
«Женщины рассказали ему, что когда советский авангард армии вошел в город, российские солдаты вторглись в их дома и изнасиловали их дочь, пока им не исполнилось двадцать лет. Мать сказала, что ее изнасиловали перед ней. двадцать человек Затем девушка случайно бросилась к Гельфанду: «Оставайся здесь. Ты можешь делать со мной все, что хочешь. Но только ты один».
- Эш пишет, что немцы совершили худшие преступления за 4 года оккупации советской территории. Владимир Гельфанд слышал постоянно об этих преступлениях, пока советские земли не были освобождены. Сын Гельфанда говорит, что его отец говорил о невероятных зверствах, совершенных немцами. Он сказал, что немецкие солдаты, которые оккупировали деревни, убили местное население, особенно евреев, и не испытывали сострадания даже к одно- или двухгодовалым детям.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


Часть 3
 
- Сын Гельфанда говорит, что его отец говорил о невероятных зверствах, совершенных немцами. Он сказал, что немецкие войска, вторгшиеся в деревни, убивали местное население, особенно евреев. Даже к однолетним и двухлетним детям не было сострадания. Идеологи нацизма считали, что Вермахт был лучшей организованной силой в армии, и что его солдат никогда не следует унижать, пока он не вступит в сексуальные отношения с женщинами из «низших рас». Но на самом деле этот запрет был нарушен.
- По словам ученого Олега Будницкого, немецкое командование настолько было обеспокоено распространением венерических болезней среди солдат, что сеть борделей была создана для армии даже на оккупированных территориях.
- Нет никаких доказательств того, что немецкие солдаты обращались с русскими женщинами, потому что женщины, которые стали их сексуальными рабынями, были просто физически уничтожены. Корреспондент Би-би-си Эш пишет, что Хорхе Морре, директор Немецко-русского музея в Берлине, показал ей несколько шокирующих фотографий.
«Наши коллеги в музее всегда обсуждают, показывать такие фотографии или нет. Но это музей. Мы не говорим о войне, мы показываем ее», - сказал директор. Когда Красная Армия вошла в «фашистское логово», то есть в Берлин, на стенах уже были развешены плакаты: «Солдат, ты на немецкой земле. Настал час мести».
- Согласно политическому подразделению 19-й армии над Берлином, ненависть настоящего советского солдата была настолько сильна, что вызвала у него недовольство любой немецкой женщиной. Однако на этот раз солдаты доказали, что их идеологи были серьезно обмануты.
- Работая над книгой «Берлин: банкротство», опубликованной в 2002 году, историк Энтони Бивор ознакомился с докладом об эпидемии сексуального насилия в Германии в Российском государственном архиве. С конца 1944 года такие отчеты были направлены министру внутренних дел СССР Лаврентию Берии.
- «Эти отчеты были переданы Сталину, - говорит Бивор. - Записи на краях этих листов говорят нам, были ли эти отчеты прочитаны.